وام دادن و قرض گرفتن در دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) یکی از ابزار‌های جدید در صنعت کریپتو است. وام دادن و قرض گرفتن یک روش مناسب برای کسانی است که قصد فروش رمز ارز خود را ندارند، اما می‌خواهند از رمز ارز درآمد بدست آورند.
مفهوم “وام دادن و قرض گرفتن” از قدیم بوده و یکی از جنبه‌های اصلی هر سیستم مالی است، به ویژه “بانکداری ذخیره کسری” که امروزه بیشتر در سراسر جهان استفاده می‌شود. وام دهندگان در ازای دریافت نرخ بهره منظم بودجه ای را به وام گیرندگان ارائه می‌دهند. چنین معاملاتی توسط یک مؤسسه مالی مانند بانک یا یک نهاد مستقل مانند وام دهنده همتا انجام می‌شود.
در ارز های دیجیتال، وام دادن و قرض گرفتن به دو طریق موسسه مالی متمرکز مانند BlockFi، سلسیوس و یا از طریق پروتکل‌های مالی غیرمتمرکز مانند AAVE ،Maker و غیره انجام می‌شود.
پلتفرم های CeFi یا امور مالی متمرکز، تا حدودی غیرمتمرکز هستند و تقریباً مانند اکثر بانک ها کار می‌کنند. آنها دارایی‌های سپرده شده خود را به اشخاص ثالث مانند سازندگان بازار، صندوق های تامینی یا سایر کاربران وام می‌دهند. در حالی که سود ثابت را به سپرده گذار اصلی می‌دهند. این روش روی کاغذ خوب به نظر می‌رسد و کار می‌کند، اما در عمل ممکن است به سرقت رود یا هک شود.
از طرف دیگر، پروتکل‌های DeFi به کاربران اجازه می‌دهد تا به صورت کاملاً غیرمتمرکز وام دهند یا قرض بگیرند. یک فرد در همه زمان ها کنترل کامل وجوه خود را دارد. این کار با استفاده از قراردادهای هوشمندی که روی راه حل‌های بلاک چین باز مانند اتریوم کار می‌کنند، امکان پذیر است. بر خلاف CeFi، پلتفرم‌های DeFi توسط همه افراد در هر مکانی و بدون نیاز به ارائه داده‌های شخصی خود به یک مرجع مرکزی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
مروری بر سیستم وام دادن و قرض گرفتن در دیفای
فردی با استفاده از یک قرارداد هوشمند، توکنهایی را که وام می‌دهد به “پول بازار” ارسال می‌کند و سپس سود توکن بومی پلتفرم را صادر می‌کند.
هنگام استفاده از پروتکل های دیفای مانند AAVE و Maker، کاربران “وام دهنده” باید توکنهای خود را به عنوان “پول بازار” وارد کند. این کار توسط شخصی انجام می‌شود که دارایی های خود را به یک قرارداد هوشمند ارسال می‌کند و یک واسطه ی دیجیتال خودکار است. سپس از کوین‌ها برای قرض گرفتن استفاده می‌شود.
قرارداد هوشمند توکنهایی که به عنوان سود هستند و خودکار برای کاربر تقسیم بندی می‌شود را صادر می‌کند و در مرحله‌ی بعد می‌توانند برای دارایی اصلی بازخرید شوند. توکن هایی که ضرب می‌شوند بومی پلتفرم هستند. به عنوان مثال، در AAVE به توکن سود aTokens و در Maker به آنها Dai می‌گویند.
تقریباً تمام وام‌هایی که از طریق توکن های بومی صادر می‌شوند از ضمانت بیشتری برخوردارند. یعنی کاربرانی که می‌خواهند قرض بگیرند باید رمز ارز را به عنوان ضمانت (که ارزشی بیش از وام دارد) ارائه دهند.
ممکن است این کارها پوچ به نظر برسد؛ زیرا شخص می‌تواند در ابتدا فقط دارایی خود را بفروشد تا پول دریافت کند. دلایل زیادی برای قرض گرفتن در دیفای وجود دارد.
در مرحله اول، ممکن است کاربران برای تأمین هزینه های پیش بینی نشده به بودجه نیاز داشته باشند و نخواهند دارایی خود را برای این کار بفروشند. زیرا دارایی‌ها برای افزایش ارزش در آینده هستند. به همین ترتیب، با وام گرفتن از طریق پروتکل های دیفای، افراد می‌توانند از پرداخت مالیات سود توکن های دیجیتال خود جلوگیری کنند یا آنها را به تأخیر بیندازند. سرانجام، افراد می‌توانند از وجوهی که از دیفای وام گرفته اند، استفاده کنند تا قدرت خود را در برخی از موقعیت های تجاری افزایش دهند.
در دیفای تا چه میزان می‌توانیم قرض بگیریم؟
این مقدار به دوعامل نقدینگی و ذخیره دارایی فرد بستگی دارد.
محدودیتی برای این کار وجود دارد. ابتدا به مجموع صندوق هایی که برای وام گرفتن در بازار است، بستگی دارد. این مورد برای قرض گرفتن مبالغ زیاد مهم است.
ثانیا، تا حد زیادی به “مقدار وثیقه” توکن های ارائه شده شخص وابسته است. مقدار وثیقه به کل وجوهی که براساس میزان وثیقه ارائه شده، اشاره دارد. در Dai و Ether میزانی که در Compound، پلتفرم وام دهی دیفای، می‌توان وام گرفت ۷۵% از میزان ذخیره دارایی کاربر است.
تقسیم بندی سود در دیفای چگونه است؟
شخص کوینی که وام می‌دهد و قرارداد هوشمندی را با استفاده از یک برنامه دیفای انتخاب می‌کند، سپس مقدار سود مستقیم در کیف پول مربوطه ذخیره می‌شود.
بطور خلاصه سودی که وام دهندگان دریافت می‌کنند و آنچه وام گیرندگان باید بپردازند با استفاده از مقداری که بین توکن های عرضه شده و قرض گرفته شده در یک بازار است، محاسبه می‌شود. همچنین عملکرد درصد وام سالانه در مقایسه با یک بازار خاص از APY عرضه، بالاتر است.
APY های سود از طریق بلوک اتریوم تعیین می‌شود، بدان معناست که وام دهی به کاربران با نرخ سود متغیری ارائه می‌شود که بسته به وام دهی و تقاضای وام برای توکن های خاص می‌تواند به میزان قابل توجهی تغییر کند. برخی از پروتکل‌ها مانند Aave، “وام‌های APY” پایدار و وام های سریع را به کاربران خود ارائه می‌دهد و هیچ وثیقه اولیه ای برای آنها لازم نیست.
ریسک قرض گرفتن و وام دادن در دیفای چقدر است؟
وقتی با مالی متمرکز مقایسه می‌شود، هیچ ریسکی برای وام دادن در دیفای وجود ندارد. اما دیفای نیز مانند سایرین با خطراتی مواجه است. پروتکل های دیفای دارای ریسک هایی مانند دستکاری قرارداد هوشمند شخص ثالث و ریسک افزایش چشمگیر APYها در کوتاه مدت است.
در دوره دیفای ۲۰۲۰ که “yield farming” در سطح جهانی آشفته شد، APYها را با استفاده از ارزهای دیجیتال به ۴۰٪ و حتی یشتر افزایش داد. ممکن است کاربران بی خبر که نرخ بهره خود را روزانه پیگیری نمی‌کنند بیش از آنچه در ابتدا انتظار دارند مجبور به بازپرداخت شوند.
کاربران باید محتاط باشند و مطمئن شوند جزئیات و آدرس کیف پول را به دقت وارد کرده تا در نتیجه از دست دادن وجوه خود جلوگیری کنند. اگر این اتفاق بیفتد راهی برای بازیابی وجود ندارد.
کسانی که قصد دارند با ریسک کم در دنیای رمز ارز‌ها کسب درآمد کنند، می‌توانند از روش وام دادن و قرض گرفتن در دیفای بهره ببرند.
