بازارها از میکر و تیکر یعنی سفارش گذار و سفارش بردار تشکیل شده اند. سفارش گذار، سفارشات خرید یا فروش را ایجاد میکنند که بلافاصله انجام نمیشود (به عنوان مثال، “وقتی قیمت به ۱۵ هزار دلار می‌رسد بیت کوین را بفروشید)”. این باعث ایجاد نقدینگی می‌شود، بدین معنی که خرید دیگران و فروش فوری بیت کوین در صورت تحقق شرایط برای دیگران راحت تر است. افرادی که فوراً خرید یا فروش میکنند، سفارش بردار نامیده می‌شوند. به عبارت دیگر، Taker ها سفارشات ایجاد شده توسط Maker ها را پر میکنند.
در هر نوع صرافی (فارکس، سهام یا ارز دیجیتال)، فروشندگان با خریداران مطابقت دارند. بدون این نقاط تطابق، باید برای فروش بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) خود در شبکه‌های اجتماعی تبلیغات کنید و امیدوار باشید که فردی به خرید ارزهای شما علاقه مند باشد.
در این مقاله، ما در مورد مفهوم Maker و Taker بحث خواهیم کرد. هر شرکت کننده در بازار حداقل در یکی از این دسته‌ها قرار می گیرد. در واقع، به عنوان یک تریدر، ممکن است در مرحله ای در نقش هر دو دسته عمل خواهید کرد. Maker و Takerها حیات بسیاری از پلتفرم‌های تجاری هستند و وجود آنها (یا نبودشان) صرافی های قوی را از صرافی‌های ضعیف جدا می‌کند.
ارتباط نقدینگی (Liquidity) با میکر و تیکر
قبل از اینکه بتوانیم به درستی به Maker و Taker بپردازیم، مهم است که در مورد نقدینگی صحبت کنیم. وقتی می شنوید کسی می گوید یک دارایی نقد شدنی است یا یک دارایی غیر قابل نقد شدن است، او در حال صحبت کردن در مورد نحوه فروش آسان آن دارایی است.
یک اونس طلا یک دارایی نقد شدنی است؛ زیرا در مدت زمان کوتاهی می‌توان آن را به راحتی با پول نقد معامله کرد. بازار نقدینگی بازاری است که در آن می توانید دارایی ها را به راحتی و با ارزش منصفانه بخرید و بفروشید. تقاضای زیادی از طرف کسانی که می خواهند دارایی را بدست آورند و عرضه زیادی از طرف کسانی که مایل به خالی کردن آن هستند وجود دارد.
با توجه به این میزان فعالیت، خریداران و فروشندگان تمایل دارند که میانه رو باشند: یعنی کمترین سفارش فروش (ask price یا قیمت درخواستی) تقریباً مشابه بالاترین سفارش خرید (bid price یا قیمت پیشنهادی) خواهد بود. در نتیجه، تفاوت بین بالاترین پیشنهاد و کمترین درخواست کم (یا فشرده) خواهد بود. به هر حال، این تفاوت را اسپرد خرید-فروش (Bid-Ask Spread) می‌نامند.
برعکس، یک بازار غیر نقد هیچ یک از این ویژگی ها را نشان نمی‌دهد. اگر می‌خواهید دارایی را بفروشید، در فروش آن با قیمت مناسب مشکل خواهید داشت زیرا تقاضای زیادی وجود ندارد. در نتیجه، بازارهای غیر نقدینگی معمولاً دارای اسپرد خرید-فروش بسیار بالاتری هستند.
اکنون که درباره ی نقدینگی صحبت کردیم، وقت آن است که به سمت سفارش گذار (Maker) و سفارش بردار (Taker) برویم.
فرق میکر و تیکر در معاملات ارز دیجیتال چیست؟
همانطور که گفته شد، تریدرهایی که به یک صرافی وارد می‌شوند یا به عنوان Maker یا Taker عمل میکنند. این موضوع فقط در صرافی هایی که مانند پینگی بازار (market) دارند مطرح هست.
میکر Maker (سفارش گذار)
صرافی ها معمولاً ارزش بازار یک دارایی را با دفتر سفارش محاسبه میکنند. به این شکل که تمام پیشنهادات خرید و فروش از کاربران خود را جمع می‌کند. ممکن است دستورالعملی را ارائه دهید که به صورت زیر باشد: به عنوان مثال ۸۰۰ بیت کوین (BTC) را با قیمت ۴۰۰۰ دلار خریداری کنید. این سفارش به کتاب اضافه می‌شود و وقتی قیمت به ۴۰۰۰ دلار برسد پر می‌شود.
سفارشات محدود مانند سفارش شرح داده شده، مستلزم این است که شما قصد خود را با افزودن آنها به کتاب سفارشات، زودتر اعلام کنید. شما Maker هستید زیرا به تعبیری بازار را “ساخته اید”. صرافی مانند یک فروشگاه مواد غذایی است که برای قرار دادن کالا در قفسه ها از افراد هزینه دریافت می‌کند و شما شخصی هستید که موجودی کالای خود را اضافه می‌کنید.
معمولاً نهنگ‌ها یعنی بازرگانان و مؤسسات بزرگ (مانند آنهایی که در تجارت با معاملات بسامد بالا یا پر تواتر تخصص دارند) نقش Maker بازار را بر عهده می گیرند. به نوبت، تریدرهای کوچک می‌توانند به سادگی با قرار دادن انواع خاصی از سفارش که بلافاصله اجرا نمی‌شوند، Maker شوند.
تیکر Taker (سفارش بردار)
اگر مقایسه با فروشگاه را ادامه دهیم، مطمئناً شما موجودی خود را در قفسه‌ها قرار می‌دهید تا کسی بیاید و آن را خریداری کند. کسی که کسی Taker است و نقدینگی شما را می‌خواد.
به این فکر کنید: با قرار دادن پیشنهاد در دفتر سفارش، نقدینگی صرافی را افزایش می‌دهید؛ زیرا خرید و فروش کاربران را آسان می‌کنید. از طرف دیگر، یک Taker بخشی از آن نقدینگی را حذف می‌کند. با سفارش بازار (خرید یا فروش) با قیمت فعلی بازار وقتی این کار را انجام می‌دهند، بلافاصله سفارشات موجود در دفتر سفارش پر می‌شوند.
اگر قبلاً در پینگی یا صرافی های ارز دیجیتال دیگری سفارش بازار داده اید، به عنوان یک گیرنده عمل کرده اید. اما توجه داشته باشید که شما همچنین می توانید با استفاده از سفارشات محدود یک Taker باشید. مسئله این است: شما هر وقت سفارش شخص دیگری را پر کنید یک Taker هستید.
تیکر یا سفارش‌بردار: شخصی که یکی از سفارشهای موجود بازار (پیشنهادی که سفارش‌گزار مطرح کرده است) را انتخاب می‌کند و معامله را می‌پذیرد.
کارمزدهای Maker و taker
بسیاری از صرافی ها با گرفتن کارمزد های معاملاتی برای کاربران منطبق، بخش قابل توجهی از درآمد خود را تولید میکنند. این بدان معنی است که هر زمان سفارشی را ایجاد می‌کنید و آن را اجرا می‌کنید، مبلغ کمی را به عنوان هزینه پرداخت می کنید. اما این مقدار از صرافی به صرافی دیگر متفاوت است و بسته به اندازه و نقش معاملاتی شما نیز ممکن است متفاوت باشد.
کارمزد میکر چیست و چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
سفارشی که نقدینگی را به دفتر سفارش اضافه می‌کند تا زمانی که تریدری دیگر آن را دریافت کند، به «میکر» کمک می‌کند.
به عنوان مثال، سفارشهای محدود برای معامله در صرافی معمولاً بلافاصله پر نمیشود. تنها زمانی فعال می‌شود که قیمت دارایی مانند بیت کوین به زیر یک حد معین افزایش یا کاهش یابد.
بنابراین، تریدری که چنین سفارشی می‌دهد، برای سایر تریدرها «نقدینگی در بازار ایجاد می‌کند». تریدر با ثبت این سفارش، نقدینگی را به دفتر سفارش اضافه می‌کند و در رابطه با این سفارش، برای ارائه گزینه‌های جدید به سایر معامله‌گران، «میکر» نامیده می‌شود.
برای اینکه به عنوان یک سفارش میکر در نظر گرفته شود، سفارش فروش ارسال شده توسط میکر باید با قیمت بالاتر سفارش خرید باشد یا معامله‌گر باید سفارش خریدی را ارسال کند که قیمت آن کمتر از فروش باشد.
کارمزدهای میکر برای سفارشات اغلب کمتر از کارمزدهای دیگر است. صرافی‌ها علاقه مند به جذب تریدرها به پلتفرم‌های خود به منظور ایجاد نقدینگی هستند. نقدینگی در صرافی نشان دهنده میزان علاقه بازار بر اساس تعداد تریدرهای فعال و حجم کلی معاملات است. بنابراین کارمزد کمتر کمتر انگیزه ایجاد بازار را فراهم می‌کند.
یکی از معایب میکرها این است که اغلب آنها برای تکمیل سفارشات خود به زمان بیشتری نیاز دارند؛ یعنی تا زمانی که بازار به قیمت حد تعیین شده برسد.
اگر نقدینگی را به عنوان فعالیت در صرافی می‌دانید، می‌توانیم از این تشبیه استفاده کنیم که میکرها، تریدرها را در جریان نگه می‌دارند و همزمان به توسعه پلتفرم کمک میکنند و «تیکرها» که در رابطه با میکرها هستند، دستورات را همانطور که در صرافی توضیح داده شده، اجرا میکنند.
کارمزد تیکر چیست و چه کسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
از سوی دیگر، “تیکرها Takers” اصطلاحی است که برای تریدرهایی استفاده می‌شود که به دنبال گزینه‌های معاملاتی هستند که بتوانند بلافاصله یا در اسرع وقت انجام می‌شود. چنین گزینه‌ای می‌تواند یک سفارش بازار باشد. به یاد داشته باشید که سفارش بازار بر اساس فوریت انجام می‌شود. تیکرها برای تکمیل سفارشهای موجود در دفترچه سفارش، سفارشهای خرید یا فروش را انجام می‌دهند و پس از اجرا کارمزد تیکر را پرداخت میکنند.
بیایید تصور کنیم یک تریدر برای یک بیت‌کوین (BTC) سفارش خرید می‌دهد و یک سفارش بازار را برای این معامله پر می‌کند.
سفارش بازار همیشه بلافاصله اجرا می‌شود. اگر سفارشی به قدری بزرگ باشد که نقدینگی کافی در دفترچه سفارش وجود نداشته باشد، رد می‌شود؛ زیرا یک سفارش بازار فقط می‌تواند به طور کامل یا رد شود. بنابراین اگر نقدینگی کافی در دفترچه سفارش برای اجرای یک بیت کوین وجود نداشته باشد، سفارش بازار به دلیل نقدینگی ناکافی رد خواهد شد.
به یاد داشته باشید که سفارشات بازار بدون توجه به قیمت فعلی یک دارایی در دسترس هستند. بنابراین، تیکرها تقریباً بلافاصله سفارش را برای خرید بیت کوین بدون تأخیر اجرا می‌کند و برای راحتی و اجرای سریع ارائه شده توسط صرافی و میکرها، کارمزدی کمی بالاتر برای تیکرها می‌پردازد.
در بیشتر دفترهای سفارش، سفارشات محدود هستند که برای مدت طولانی در دفترچه سفارش باقی می‌مانند. همیشه یک میکر و یک تیکر برای یک سفارش پر شده وجود دارد. ثبت سفارش محدود با همان قیمتی که در حال حاضر در دفترچه سفارش وجود دارد، به عنوان تیکر اجرا می‌شود.
کارمزد معاملات ارزهای دیجیتال
معاملات ارزهای دیجیتال رایگان نیست. به منظور معامله تا حد امکان مؤثر و انتخاب معاملات مناسب، برای تریدرها مهم است که از انواع متداول کارمزد معاملاتی که صرافی‌های ارز دیجیتال برای سفارش‌ها دریافت میکنند، بدانند.
به طور کلی، هنگام محاسبه کارمزد در صرافی ارزهای دیجیتال، سفارش‌ها به دو دسته طبقه‌بندی می‌شوند: سفارش‌هایی که با «کارمزد تیکر» و سفارش‌هایی که با «کارمزد میکر» پرداخت می‌شوند.
معمولاً نوعی تخفیف به makerها ارائه می‌شود، زیرا نقدینگی را به بورس اضافه میکنند. این برای تجارت خوب است. به هر حال، چنین مکانی نسبت به مکانی با نقدینگی کمتر جذاب تر خواهد بود، زیرا معاملات با سهولت بیشتری انجام می‌شوند. در بسیاری از موارد،taker ها هزینه های بالاتری نسبت به maker ها پرداخت میکنند، زیرا نقدینگی maker ها را تأمین نمی‌کنند. همانطور که گفته شد، ساختار هزینه maker-taker به پلتفرم بستگی دارد و کارمزدها در صرافی ها کاملا متفاوت است. برای مشاهده کارمزد ها در صرافی پینگی میتوانید به این صفحه کارمزدها مراجعه کنید.
جمع بندی؛ میکر و تیکر، تفاوت‌ها و شباهت‌ها
به طور خلاصه، maker ها بازرگانانی هستند که سفارشات را ایجاد میکنند و منتظر پر شدن آنها می‌مانند، در حالی که taker ها کسانی هستند که سفارشات شخص دیگری را پر میکنند. نکته اصلی در اینجا این است که makerها بازار تأمین کننده نقدینگی هستند.
برای صرافی هایی که از مدل maker-taker استفاده میکنند، maker ها برای جذابیت پلتفرم به عنوان یک مکان تجارت بسیار حیاتی هستند. به طور کلی، maker ها پاداش را با پرداخت نقدینگی کمتری دریافت میکنند. در مقابل، taker ها استفاده از این نقدینگی برای خرید یا فروش آسان دارایی ها استفاده میکنند. اما آنها غالباً برای این کار هزینه بالاتری پرداخت میکنند.
اگر در مورد سفارش گذار (Maker) و سفارش بردار (Taker)، انواع سفارش و استراتژی‌های تجاری عمومی سوال دارید میتوانید در قسمت نظرات از ما بپرسید تا کارشناسان ما در اسرع وقت پاسخگوی شما باشند.
