رمزگذاری و رمزگشایی

رمزگذاری چیست؟

رمزگذاری یا encryption در اصل فرایند تبدیل اطلاعات به کد به منظور جلوگیری از دسترسی طرفین غیرمجاز به آن است. دولت ها، کسب و کار ها و افراد برای حفاظت از اطلاعات شخصی خود و جلوگیری از کلاهبرداری از تکنیک های رمزگذاری استفاده می‌کنند. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تقریباً ۵۰٪ از داده ها و ارتباطات اینترنتی از طریق پروتکل HTTPS رمزگذاری شده است.

رمزگذاری داده چگونه کار می کند؟

رمزگذاری شامل تبدیل داده های ساده به داده های غیرقابل خواندن است. در یک فرآیند اساسی رمزگذاری متن، یک متن ساده (داده ای که به وضوح قابل درک است) تحت یک فرآیند رمزگذاری قرار می‌گیرد که آن را به متن رمز تبدیل می‌کند (که قابل خواندن نیست). با این کار می‌توان تضمین کرد که اطلاعات ارسالی فقط توسط شخصی که دارای یک کلید رمزگشایی خاص است قابل خواندن است. وقتی از این کلید برای رمزگشایی داده ها استفاده می‌شود، اطلاعات دوباره به حالت اصلی خود تبدیل می‌شوند.

برخلاف تصور عموم، اکثر ارزهای دیجیتالی و شبکه های بلاک چین آنها به تکنیک های رمزگذاری متکی نیستند. در عوض، آنها به توابع هش و امضاهای دیجیتالی اعتماد می‌کنند. به عنوان مثال، پروتکل بیت کوین برای تأمین امنیت شبکه و اطمینان از اعتبار هر معامله، از اثبات رمزنگاری استفاده می‌کند. امضاهای دیجیتالی تضمین می‌کند که هر کاربر فقط قادر به صرف بودجه کیف پول خود است و نمی توان این منابع را بیش از یک بار هزینه کرد.

با این حال، وبسایت های مربوط به ارز دیجیتالی ممکن است از رمزگذاری استفاده کنند تا جزئیات مشتریان خود را ایمن نگه دارند. کیف پول های رمزنگاری نیز برای محافظت از پرونده های کیف پول و رمزهای عبور از رمزگذاری استفاده می‌کنند.

مزایای رمزگذاری چیست؟

رمزگذاری برای محافظت از اطلاعات حساس مانند نام، آدرس، شماره تلفن، پیام خصوصی و شماره امنیت اجتماعی مفید است. اگر هکرها به یک شبکه رایانه ای نفوذ کرده و به سیستمی دسترسی پیدا کنند، قادر به رمزگشایی این داده ها بدون کلید رمزگشایی نخواهند بود.

رمزگذاری همچنین باعث ایجاد حریم خصوصی در مشاغل و افراد می‌شود. آنها می‌توانند اطلاعات رمزگذاری شده را از طریق اینترنت مبادله و از نظارت سازمان های دولتی جلوگیری کنند. در حال حاضر بسیاری از بزرگترین شرکت های جهان از این فن‌آوری برای ایمن نگه داشتن اطلاعات مشتری استفاده می‌کنند. در صورت نقض داده ها، هکرها نمی توانند به داده های حساس مشتری مانند شماره کارت اعتباری یا آدرس شخصی دسترسی پیدا کنند.

 همچنین ممکن است سازمان ها از رمزگذاری برای بهبود مراحل انطباق خود استفاده کنند. به عنوان مثال شرکت های بهداشتی در ایالات متحده برای رعایت استانداردهای کیفیت داده های HIPAA ( مخفف Health Insurance Portability and Accountability Act، قانونی برای بیمه درمانی در آمریکا که توسط کنگره آمریکا در سال ۱۹۹۶ تصویب شد)، باید داده های بیمار را رمزگذاری کنند. دولت فدرال می‌تواند شرکت هایی را که قادر به محافظت صحیح از داده های بیمار نیستند جریمه کند.

رمزگذاری از دسترسی هکرها به داده ها جلوگیری می‌کند، انطباق را بهبود می‌بخشد، کلاهبرداری و تقلب را کاهش می‌دهد و ارسال پول به صورت آنلاین هنگام استفاده از ارزهای دیجیتال را ایمن تر می‌کند. سازمان ها و افراد بیشتری از این روش برای محافظت از اطلاعات حساس خود استفاده می‌­کنند.

رمزگشایی چیست؟

رمزگشایی یا Decryption برعکس فرآیند رمزگذاری است تا اطلاعات رمزگذاری شده قبلی بتواند مشخص یا دسترسی پیدا کند. این شامل تبدیل داده های غیرقابل خواندن (ciphertext) به قابل خواندن (متن ساده) است.

بنابراین در حالی که رمزگذاری فرآیند غیرقابل خواندن داده است، رمزگشایی فرآیند تبدیل اطلاعات رمزگذاری شده به شکل اصلی و قابل فهم آن است. چنین روشی برای رمزگذاری و رمزگشایی اطلاعات به نوع خاصی از کلیدهای رمزنگاری بستگی دارد.

این کلیدها توسط الگوریتم های رمزنگاری تولید می شوند و معمولاً به عنوان رشته ای از اعداد و حروف نشان داده می شوند. با استفاده از کلید رمزگشایی مربوطه، بخشی از اطلاعات رمزگذاری شده به راحتی می‌تواند به شکل اصلی خود برگردد. اما بدون داشتن کلید صحیح، رمزگشایی بسیار دشوارتر می شود و تنها Brute Force Attack امکان پذیر است. الگوریتم های رمزنگاری قوی کلیدهایی را تولید می کنند که شکستن آنها عملاً غیرممکن است.

از کلیدهای رمزنگاری در رمزگذاری متقارن و نامتقارن استفاده می‌شود. بسته به نحوه تولید و استفاده از کلیدها، می توان تکنیک ها را به دو گروه عمده تقسیم کرد که به رمزنگاری کلید متقارن و رمزنگاری کلید عمومی (PKC) معروف هستند.

در رمزنگاری کلید متقارن، از همین کلید برای رمزگذاری و رمزگشایی اطلاعات استفاده می‌شود. تا سال ۱۹۷۶، این تنها نوع شناخته شده روش رمزگذاری بود. از طرف دیگر، رمزگذاری کلید عمومی (یا رمزگذاری نامتقارن) از یک جفت کلید استفاده می‌کند که از نظر ریاضی با هم مرتبط هستند. این جفت کلید متشکل از یک کلید عمومی و خصوصی است. داده ها با کلید عمومی رمزگذاری می‌شوند اما تنها با استفاده از کلید خصوصی رمزگشایی می‌شوند.