بیشتر افرادی که از اقتصاد اطلاعاتی دارند کلمه تورم را شنیده اند. معمولاً دید منفی نسبت به آن دارند و اکثر آنها می‌دانند که به معنای کاهش قدرت خرید برای یک ارز است. با این حال، تورم واقعاً چیست و چگونه ارز دیجیتال می‌تواند به عنوان یک مانع با آن مقابله کند؟ یک راهنمای مفید برای توضیح دلیل تورم و نحوه رقابت دارایی های دیجیتال در معادله ارائه شده است.
تورم چیست؟
در اصل، تورم به افزایش قیمت کالاها و خدمات اشاره دارد که مستقیماً با کاهش ارز در قدرت خرید خود متناسب است. در حالی که سه نوع تورم منحصر به فرد وجود دارد، همه ی آنها با گذشت زمان منجر به افزایش تدریجی قیمت ها می‌شوند. سه نوع تورم Demand-Pull، تورم Cost-Push و تورم Built-In است. بیایید نگاهی به هر یک از این تورم ها بیندازیم.
تورم Demand-Pull
در این نوع تورم، تعادل بین عرضه و تقاضای پول برای کالاها و خدمات نامتعادل می‌شود. برای توضیح بیشتر، این تورم زمانی اتفاق می‌افتد که تقاضا برای کالاها سریعتر از توانایی یک کشور در واردات یا تولید محصولات مورد نظر افزایش می‌یابد. این امر منجر به افزایش قیمت محصولات مذکور خواهد شد، به این معنی که اکنون قدرت خرید پول مصرف کنندگان کاهش یافته است. عکس این مسئله با همان تأثیر، زمانی است که دولت سریعتر از تقاضای اقتصادی برای چاپ پول اقدام می‌کند. افزایش حجم پول بدون افزایش متناظر در تولید به معنای آن است که هر واحد ارز اکنون از ارزش کمتری برخوردار است که این امر دوباره قدرت خرید را کاهش می‌دهد.
تورم Cost-Push
در این گروه شاهد افزایش قیمت ها هستیم زیرا هزینه پایه کالا افزایش یافته است. بگویید هزینه چوب به یک دلیل یا دلیل دیگر افزایش می‌یابد. متعاقباً، هزینه هر محصول ساخته شده از الوار نیز افزایش خواهد یافت زیرا کسب و کارها به ندرت قادر به تحمل ضرر هستند و از این رو معمولاً آنها را به سمت مصرف کنندگان سوق می‌دهند. در اینجا دوباره، قدرت خرید کلی واحد پول کاهش یافته است. این نوع تورم همزمان کمتر به همه قسمت های اقتصاد ضربه می‌زند مگر اینکه کالای اساسی چیزی مانند نفت باشد. قیمت نفت بر قیمت اکثر کالاهای دیگر تأثیر می‌گذارد، زیرا قیمت بالاتر نفت به معنای هزینه سوخت بالاتر است که در هر کالایی که تقریباً قابل حمل است، اثر دارد.
تورم Built-In
در این مدل تورم، یک حساب ملی تورم اجتناب ناپذیر را حساب می‌کند و با افزایش دستمزد که با افزایش تولید پشتیبانی می‌شود، با آن مقابله می‌کند. در صورت موفقیت، یک تعادل اساسی حاصل می‌شود که کیفیت زندگی برای اکثر افراد حفظ می‌کند. با این حال، اگر مقیاس ها کمی از هم گسیخته شوند، در این صورت ممکن است مارپیچ قیمت دستمزد رخ دهد. در این سناریو، افزایش دستمزدها باعث افزایش تقاضا برای کالاها می‌شود، زیرا مصرف کنندگان درآمد بیشتری دارند. در همان زمان، هزینه های اضافه شده برای کسب و کار های افزایش دهنده دستمزد به یک قیمت افزایش یافته در کالاها منتقل می‌شود که به مرور زمان تقاضای بیشتری برای دستمزد بالاتر ایجاد می‌کند. در صورت عدم نشانه می‌تواند منجر به تورم بیش از حد شود که در آن قدرت خرید یک ارز ۵۰٪ یا بیشتر در طی یک ماه کاهش می‌یابد. یک نمونه بارز و اخیر از این مورد در ونزوئلا بوده است، جایی که تورم بین سال های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ ۵۳،۷۹۸،۵۰۰ درصد افزایش یافته است.
چگونه از خود با استفاده از ارز دیجیتال در برابر تورم محافظت کنیم؟
همانطور که گفته شد، تورمی که به خوبی مدیریت شده نباید چیز بدی باشد. متأسفانه، بسیاری از دولت ها به دلایل مختلف، برای یافتن تعادل صحیح تلاش می‌کنند. شهروندان گزینه های زیادی برای مقابله با تورم دارند، بیشتر به صورت سهام، فلزات گرانبها یا سایر سرمایه گذاری ها با تورم مقابله می‌کنند. به طور کلی این تورم تمایل به حفظ ارزش خود حتی با کاهش قدرت خرید یک ارز معین را دارد. پس از آن، سرمایه گذاران می‌توانند منتظر ثبات ارز باشند یا در صورت لزوم، ثروت را به ارز دیگری منتقل می‌کنند.
این جایی است که ارز دیجیتال توانایی درخشش را دارد. در حالی که هر دارایی دیجیتال متفاوت است، هر ارز مانند بیت کوین با یک منبع ثابت فقط می‌تواند کاهش قیمت داشته باشد. به این دلیل که فقط ۲۱ میلیون بیت کوین همیشه استخراج می‌شود و تقریباً هر روز برخی از آنها از بین می‌روند. این امر منجر به عرضه ای می‌شود که برای افزایش ارزش طراحی شده است، زیرا به طور فزاینده ای کمیاب می‌شود. پروژه های دیگری نیز با محدودیت ثابت در عرضه وجود دارد و گرچه تقاضا برای آنها نامشخص است، اما همان فرضیهاس ت که با وجود تقاضای کلی برای آنها، باید ارزش بیشتری پیدا کنند.
قبل از اینکه کورکورانه تمام پول های خود را وارد دارایی های دیجیتال کنند، چند نکته در مورد ارزهای دیجیتال وجود دارد که مردم باید توجه داشته باشند،. یکی این که فلسفه تورم فقط در مورد پروژه هایی اعمال می‌شود که محدودیت کل عرضه را دارند. هر فرآیند آغاز و پایان و بدون محدودیت، مانند اتریوم، بیشتر شبیه ارز فیات است. این بدان معنا نیست که دارایی فاقد ارزش است، این بدان معنی است که برای ایجاد تورم در سطح معقول، باید در ایجاد کوین های جدید کنترل و تعادل انجام شود.
نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم این است که اگرچه ارز دیجیتال مزایای برتری را نسبت به سیستم های پولی رایج ارائه می‌دهد، اما هنوز یک فن‌آوری جدید و در حال پیشرفت است. هیچ ارز دیجیتال هنوز ثابت نکرده است که می‌تواند با موفقیت جایگزین یک پول فیات شود و به عنوان یک انتقال ارزش روزانه عمل کند، با این حال امید زیادی برای آن در اینجا وجود دارد. همچنین به دلیل تعداد زیاد پروژه های منحصر به فرد در فضای ارز های دیجیتال، تقریباً تضمین شده است که همه این پروژه ها نمی‌توانند موفق شوند و شاهد افزایش تقاضا / قیمت باشند. حتی بیت کوین، پادشاه فعلی، هیچ تضمینی ندارد که در پنج، ده یا بیست سال آینده تصویب جهانی باشد. به طور منطقی می‌توان تصور کرد که برخی از پروژه هایی که حتی ممکن است هنوز وجود نداشته باشند و می‌توانند تا سال ۲۰۵۰ به واحد پول جهانی تبدیل شوند. این ها همه حدس و گمان است. اما نکته این است که با اینکه بسیاری از دارایی های دیجیتال برای افزایش ارزش طراحی شده اند، هنوز هیچ چیزی تضمین نشده است.
حرف آخر
ارز دیجیتال از روی تمایل به عنوان یک سیستم مالی جدید، بوجود آمده است و ممکن است نتیجه خوبی داشته باشد. در این بین، در دارایی هایی که در برابر تورم فیات عمل می‌کنند کمبودی نداریم. همانطور که گفته شد، هر سرمایه گذار باید تکالیف خود را انجام دهد و تصمیم خود را بگیرد. در حالی که بسیاری دریافته اند که این سرمایه گذاری ها بازدهی بسیار نسبت به نگهداری ارزهای ملی را ارائه می‌دهند. آینده ارز دیجیتال هنوز نامشخص است و هیچ کس نمی‌تواند بگوید که ارزش یک بیت کوین در ۲۰ سال آینده چیست.
