پیشرفت در فن‌آوری رایانه ای باعث دسترسی بیشتر به داده ها شده است، و اگرچه این ممکن است یک مزیت بزرگ به همراه داشته باشد، اما یک نقطه ضعف نیز دارد. داده های آنلاین در معرض تهدیدهای زیادی از جمله سرقت و فساد قرار دارند. رمزنگاری (یا cryptology) یکی از راه حل هایی است که امکان محافظت از اطلاعات در برابر خطرات مرتبط با ذخیره سازی و توزیع داده ها را فراهم کرده است. اینطور نیست که بگوییم مفهوم رمزگذاری داده ها جدید است. حتی قبل از دوران دیجیتالی شدن کارها، مردم برای جلوگیری از خواندن مخاطبان ناخواسته، پیام هایی را پنهان می‌کردند. اما افزایش استفاده از دستگاه های محاسباتی، علم رمزگذاری را به سطح کاملاً جدیدی رساند.
رمزنگاری چیست؟
در چند کلمه، رمزنگاری علم پنهان کردن اطلاعات است. به طور خاص، رمزنگاری مدرن برای رمزگذاری و رمزگشایی داده ها یا تضمین صحت و اعتبار اطلاعات از نظریه های ریاضی و محاسبات استفاده می‌کند.
در یک فرایند اساسی رمزگذاری متن، متن ساده (داده هایی که به روشنی قابل درک است) تحت فرایند رمزگذاری قرار می‌گیرد که آن را به متنی کد شده تبدیل می‌کند (که قابل خواندن نیست). با این کار می توان تضمین کرد که اطلاعات ارسالی فقط توسط شخصی که دارای یک کلید رمزگشایی خاص است قابل خواندن است.
با استفاده از تکنیک های رمزنگاری خاص، فرد می‌تواند داده های حساس را حتی از طریق شبکه های بدون امنیت ارسال کند. سطح رمزگذاری به درجه حفاظت مورد نیاز داده ها بستگی دارد. به عنوان مثال، نوع امنیتی که در پرونده های شخصی به طور منظم استفاده می‌شود (مانند مخاطبین) همان موردی نیست که در شبکه های ارز دیجیتال استفاده می‌شود.
یادگیری نحوه کار رمزنگاری (Cryptography) برای درک اهمیت آن در سیستم های ارز دیجیتال بسیار مهم است. بیشتر سیستم های بلاکچین، مانند سیستم بیت کوین، از مجموعه خاصی از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند که به آنها امکان می دهد به عنوان دفتری غیرمتمرکز و عمومی عمل کنند، که از طریق آن معاملات دیجیتالی می تواند به روشی کاملاً امن انجام شود.
رمزنگاری چگونه کار می کند؟
رمزنگاری مدرن شامل بخش های مختلفی از مطالعه است، اما از مهمترین مواردی هستند که با رمزگذاری متقارن، رمزگذاری نامتقارن، توابع هش و امضاهای دیجیتال سروکار دارند.
پروتکل بیت کوین برای تأمین امنیت شبکه و اطمینان از صحت هر تراکنش، از اثبات رمزنگاری استفاده می‌کند. امضاهای دیجیتالی تضمین می‌کنند که هر کاربر فقط قادر به صرف بودجه کیف پول خود است و این بودجه ها بیش از یک بار نمی‌توانند هزینه شوند. به عنوان مثال، اگر شخص A بیت کوین برای شخص B ارسال کند، معامله ای ایجاد می‌کند که اساساً پیامی است که افزودن ۲ بیت کوین به کیف پول شخص B را تأیید می‌کند، در حالی که کوین ها را از کیف پول شخص A خارج می‌کند. با این حال، او فقط می‌تواند با تهیه یک امضای دیجیتالی این کار را انجام دهد.
یکی دیگر از عناصر مهم پروتکل بیت کوین عملکرد Hashcash است که مکانیسم اجماع اثبات کار و فرآیند استخراج (وظیفه تأمین امنیت شبکه، اعتبارسنجی معاملات و تولید سکه های جدید) را تعریف می‌کند. Hashcash از عملکرد رمزنگاری شده ای به نام SHA-256 استفاده می‌کند.
رمزنگاری بخش مهمی از فن‌آوری بلاک چین است بنابراین، برای هر ارز دیجیتالی بسیار مهم است. اثبات رمزنگاری اعمال شده در شبکه های توزیع شده، ایجاد سیستم های اقتصادی قابل اعتماد و ایجاد بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز را امکان پذیر می‌کند.
